Centrum Zajęć Pozaszkolnych nr 3 w Łodzi

Spis treści:

I. Przepisy wstępne

II. Równe traktowanie w zatrudnieniu

III. Obowiązki pracownika C.Z.P. Nr 3

IV. Czas pracy

V. Obowiązki pracodawcy

VI. Urlopy i zwolnienia od pracy

VII. Bezpieczeństwo i higiena pracy oraz ochrona przeciwpożarowa

VIII. Ochrona pracy kobiet

IX. Wypłata wynagrodzenia

X. Wyróżnienia i nagrody

XI. Dyscyplina pracy

XII. Przepisy końcowe

 

Regulamin Pracy Centrum Zajęć Pozaszkolnych Nr 3 w Łodzi

 

Regulamin Pracy Centrum Zajęć Pozaszkolnych Nr 3 mieszczącego się w Łodzi przy ul. Olimpijskiej 9, 94-043 Łódź został opracowany na podstawie art. 104 § l Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeksu Pracy (Dz. U. nr 21 poz. 94 z późniejszymi zmianami), Karty Nauczyciela - ustawa z dnia 26 stycznia 1982 r. (Dz. U. Nr 3, poz 19 z późniejszymi zmianami), Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników nie będących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowo - wychowawczych, prowadzonych przez miasto Łódź z dnia l.06.1997r. (z późniejszymi zmianami) zatwierdzony przez Prezydenta Miasta Łodzi, ZNP i NSZZ „Solidarność”, stosowane rozporządzenia i przepisy szczegółowe wydane przez upoważnione do tego celu organy konstytucyjne państwa (rozporządzenia i przepisy szczegółowe, o których mowa i powoływane są w treści niniejszego Regulaminu) po uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi ustalam co następuje:

 

 

I. Przepisy wstępne

§ l

Regulamin ustala organizację i porządek w procesie pracy oraz związane z tym prawa i obowiązki pracodawcy i pracowników.

§ 2

Postanowienia regulaminu dotyczą wszystkich pracowników bez względu na rodzaj wykonywanej pracy i zajmowane stanowisko.

§ 3

Każdy pracownik przed dopuszczeniem do pracy podlega zaznajomieniu z regulaminem: oświadczenie o zapoznaniu się z treścią regulaminu, zaopatrzone w podpis pracownika i datę jego dołączenia do akt osobowych.

§ 4

Ilekroć w regulaminie jest mowa o pracodawcy, należy przez to rozumieć Centrum Zajęć Pozaszkolnych Nr 3 reprezentowane przez Dyrektora placówki.

 

 

II. Równe traktowanie w zatrudnieniu

§ 5

l. Kobiety i mężczyźni powinni być równo traktowani w zakresie nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych.

2. Równe traktowanie kobiet i mężczyzn oznacza nie dyskryminowanie jakikolwiek sposób, bezpośrednio lub pośrednio, ze względu na płeć.

3. Dyskryminowanie pośrednie istnieje wtedy, gdy występują dysproporcje w zakresie warunków zatrudnienia na niekorzyść wszystkich lub znacznej liczby pracowników jednej płci, jeżeli nie mogą one być obiektywnie uzasadnione innymi względami niż płeć.

4. Za naruszenie zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn uważa się różnicowanie przez pracodawcę sytuacji pracowników ze względu na płeć, którego skutkiem jest w szczególności:

a) odmowa nawiązania lub kontynuowania stosunku pracy,

b) niekorzystne ukształtowanie wynagrodzenia za pracę lub innych warunków zatrudnienia albo pominięcie przy awansowaniu lub przyznawaniu innych świadczeń związanych z pracą,

c) pominięcie przy typowaniu do udziału w szkoleniach podnoszących kwalifikacje zawodowe, chyba że pracodawca udowodnił, że kierował się innymi względami.

5. Nie narusza zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn odmowa pracodawcy nawiązania stosunku pracy uzasadniona potrzebą świadczenia określonej pracy - ze względu na jej rodzaj lub warunki wykonywania - wyłącznie przez pracowników jednej płci.

6. Nie narusza zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn stosowanie środków, które różnicują sytuację pracowników ze względu na ochronę macierzyństwa. Nie stanowią także naruszenia tej zasady działania podejmowane przez określony czas zmierzające do wyrównania szans pracowników obu płci poprzez zmniejszenie, na korzyść pracowników jednej płci, rozmiaru faktycznych nierówności, w zakresie określonym w pkt. 1

7. Pracownicy, bez względu na płeć, mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości.

8. Wynagrodzenie, o którym mowa w pkt. l obejmuje wszystkie składniki wynagrodzenia, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawanie pracownikom w formie pieniężnej i innej formie niż pieniężna.

9. Pracami o jednakowej wartości są prace, których wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku.

10. Osoba, wobec której pracodawca, naruszył zasadę równego traktowania kobiet i mężczyzn, ma prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę i nie wyższej niż sześciokrotność tego wynagrodzenia.

11. Skorzystanie przez pracownika z uprawnień przysługujących z tytułu naruszenia przez pracodawcę zasady równego traktowania kobiet i mężczyzn nie może stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy lub rozwiązanie tego stosunku bez wypowiedzenia.

 

 

III. Obowiązki pracownika C.Z.P. Nr 3

§ 6

Podstawowym obowiązkiem pracownika CZP Nr 3 jest:

l. Rzetelnie i efektywnie wykonywać pracę.

2. Stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę.

3. Przestrzegać czasu pracy i regulaminu pracy.

4. Przestrzegać przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów p – poż.

§ 7

Podnosi kwalifikacje zawodowe, doskonali metody i formy pracy.

§ 8

Przestrzegać w placówce zasad współżycia społecznego.

 

§ 9

Należycie i z pełną odpowiedzialnością dbać o powierzone pomoce, sprzęt i materiały oraz po zakończeniu zajęć zamykać pomieszczenia i zabezpieczać przed zniszczeniem lub kradzieżą.

§ 10

Dbać o ład, czystość i estetykę w placówce.

§ 11

Zachować w tajemnicy informacje organizacyjne, finansowe i osobowe.

§12

Zabrania się pracownikom:

1. Opuszczania stanowiska pracy w czasie pracy bez zgody przełożonego.

2. Operowaniem urządzeniami lub maszynami nie zawiązanymi bezpośrednio z wykonywaniem zleconych czynności lub obowiązków.

3. Samowolnego naprawiania, czyszczenia urządzeń i aparatów będących w ruchu pod napięciem elektrycznym.

§13

W związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy pracownik rozlicza się z zakładem pracy.

§14

Na terenie całej placówki obowiązuje zakaz palenia tytoniu.

 

 

IV. Czas pracy

§ 15

1. Czas pracy powinien być w pełni wykorzystany przez każdego pracownika na wykonywanie obowiązków służbowych.

2. Czas pracy dla pracowników nie będących nauczycielami nie może przekroczyć 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy w trzymiesięcznym okresie rozliczeniowym.

 

 

§ 16

1. Ustala się następujące godziny rozpoczynania i kończenia pracy:

a. na stanowiskach pedagogicznych wg. zatwierdzonej organizacji pracy placówki na dany rok szkolny i Karty Nauczyciela,

b. na stanowiskach administracyjnych według wykazu godzin pracy pracowników administracji,

c. na stanowiskach obsługi zgodnie z harmonogramem pracy,

2. Centrum Zajęć Pozaszkolnych jest czynne oraz prowadzi zajęcia w godzinach 8:00 do 20:00.

§ 17

1. Dni pracy i dni wolne od pracy oraz godziny rozpoczynania i kończenia pracy na stanowiskach pracy pracowników zatrudnionych przy pilnowaniu określa harmonogram pracy.

2. Godziny rozpoczynania i kończenia pracy pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się indywidualnie.

§ 18

Każdy pracownik powinien stawić się do pracy w takim czasie, aby w godzinach rozpoczęcia pracy znajdował się na stanowisku pracy.

§ 19

l. Przebywanie pracowników na terenie zakładu przy, poza godzinami pracy, może mieć miejsce w uzasadnionych przypadkach, po uzyskaniu zgody bezpośredniego przełożonego odnotowanej w zeszycie raportów.

2. Ewidencję pobranych kluczy do placówki i poszczególnych pomieszczeń i pracowni prowadzi Kierownik Gospodarczy.

3. Fakt stawienia się do pracy, pracownik administracji i obsługi obowiązany jest potwierdzić osobiście podpisem na liście obecności. Nauczyciele składają podpis w dzienniku lekcyjnym.

4. Nieobecność pracownika powinna być odnotowana z zaznaczeniem, czy jest usprawiedliwiona. W czasie nieobecności pracownika jego bezpośredni przełożony decyduje komu praca ma być zastępczo przydzielona.

 

V. Obowiązki pracodawcy

§ 20

Pracodawca jest obowiązany w szczególności:

l. Zaznajamiać pracowników podejmujących pracę z zakresem ich obowiązków, sposobem wykonywania pracy na wyznaczonych stanowiskach oraz ich podstawowymi uprawnieniami,

2. Organizować prace w sposób zapewniający pełne wykorzystanie czasu pracy, jak również osiąganie przez pracowników, przy wykorzystaniu ich uzdolnień i kwalifikacji, wysokiej wydajności i należytej jakości pracy,

3. Organizować pracę w sposób zapewniający zmniejszenie uciążliwości pracy, zwłaszcza pracy monotonnej i pracy w ustalonym z góry tempie.

4. Przeciwdziałać dyskryminacji w zatrudnieniu, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nie określony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy,

5. Zapewniać bezpieczne i higieniczne warunki pracy oraz prowadzić systematyczne szkolenie pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

6. Terminowo i prawidłowo wypłacać wynagrodzenie.

7. Ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

8. Stwarzać pracownikom podejmującym zatrudnienie po ukończeniu szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe lub szkoły wyższej warunki sprzyjające przystosowaniu się do należytego wykonywania pracy.

9. Zaspakajać w miarę posiadanych środków, socjalne potrzeby pracowników.

10. Stosować obiektywne i sprawiedliwe kryteria oceny pracowników oraz wyników ich pracy.

11. Prowadzić dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników.

12. Wpływać na kształtowanie w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego.

§ 21

1. Pracodawca jest obowiązany przeciwdziałać mobbingowi.

2. Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.

3. Pracownik u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

4. Pracownik, który wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, ma prawo dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalone na podstawie odrębnych przepisów

5. Oświadczenie pracownika o rozwiązaniu umowy o pracę z powodu mobbingu, powinno nastąpić na piśmie z uzasadnieniem, wskazującym przyczynę charakteryzującą mobbing.

6. Pracodawca jest obowiązany do dokonania oceny ryzyka zawodowego, o czym informuje pracownika odrębnym pismem.

 

 

VI. Urlopy i zwolnienia od pracy

§ 22

Urlopy wypoczynkowe dla pracowników pedagogicznych udziela się zgodnie z Kartą Nauczyciela.

§ 23

Dla pracowników nie będących nauczycielami:

l. Pracownikowi przysługuje prawo do corocznego nieprzerwanego - co najmniej dwutygodniowego, płatnego urlopu wypoczynkowego, zwanego dalej „urlopem”.

2. Pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu.

3. Pracownik podejmujący pracę po raz pierwszy, w roku kalendarzowym, w którym podjął pracę, uzyskuje prawo do urlopu z upływem każdego miesiąca pracy, w wymiarze 1/12 wymiaru urlopu przysługującego mu po przepracowaniu roku,

4. Prawo do kolejnych urlopów pracownik nabywa w każdym następnym roku kalendarzowym,

5. Wymiar urlopu wynosi :

a) 20 dni - jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat,

b) 26 dni - jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat,

6. Wymiar urlopu dla pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy tego pracownika, biorąc za podstawę wymiar urlopu określony w pkt. 5 , niepełny dzień urlopu zaokrągla się w górę do pełnego dnia.

7. Urlop udziela się w dni, które są dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, w wymiarze godzinowym, odpowiadającym dobowemu wymiarowi czasu pracy pracownika w danym dniu, z zastrzeżeniem pkt. 10.

8. Przy udzielaniu urlopu zgodnie z pkt. 7, jeden dzień urlopu odpowiada 8 godzinom pracy.

9. Przepis pkt. 7 oraz 8 stosuje się odpowiednio do pracownika, dla którego dobowa norma czasu pracy, wynikająca z odrębnych przepisów, jest niższa niż 8 godzin

10. Udzielenie pracownikowi urlopu w dniu pracy, w przypadku, gdy część urlopu (w wymiarze godzinowym) pozostała do wykorzystania jest niższa niż pełny dobowy wymiar czasu pracy pracownika w dniu, na który ma być udzielony urlop, jest możliwe pod warunkiem, że nie przekroczy on części urlopu pozostałej do wykorzystania. Przez pozostałą część dnia pracownik wykonuje swoją pracę.

11. Do okresu zatrudnienia, od którego zależy prawo do urlopu i wymiaru urlopu wlicza się okresy poprzedniego zatrudnienia , bez względu na przerwy w zatrudnieniu oraz sposób ustania stosunku pracy.

 

§ 24

1. Urlop wypoczynkowy udziela się zgodnie z planem urlopów. Plan urlopów ustala się biorąc pod uwagę wnioski pracowników i potrzeby wynikające z konieczności zapewnienia normalnego toku pracy, w uzgodnieniu ze związkami zawodowymi.

2. Plan urlopów podaje się do wiadomości pracowników. O terminie urlopu pracownika zawiadamia się nie później niż na miesiąc przed dniem jego rozpoczęcia.

3. Pracownik może rozpocząć urlop wyłącznie po uzyskaniu pisemnej zgody pracodawcy lub osoby upoważnionej na karcie urlopowej.

4. Na wniosek pracownika, w wyjątkowych sytuacjach, urlop wypoczynkowy może być udzielony poza planem urlopów.

5. Część urlopu nie wykorzystanego z powodu: czasowej niezdolności do pracy wskutek choroby, odosobnienia w związku z chorobą zakaźna, odbywania ćwiczeń wojskowych albo przeszkolenia wojskowego przez czas do 3 miesięcy, urlopu macierzyńskiego, pracodawca jest obowiązany udzielić w terminie późniejszym.

6. Urlopu nie wykorzystanego zgodnie z planem urlopów należy pracownikowi udzielić najpóźniej do końca III kwartału następnego roku.

7. Za czas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Zmienne składniki wynagrodzenia mogą być obliczone na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z okresu 3 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu; w przypadkach znacznego wahania wysokości wynagrodzenia okres ten może być przedłużony do 12 miesięcy.

§ 25

l. Pracownikowi na jego pisemny wniosek, może być udzielony urlop bezpłatny.

2. Pracownikowi, za jego zgodą wyrażoną na piśmie, może być udzielony urlop bezpłatny w celu wykonywania pracy u innego pracodawcy przez okres uzgodniony między pracodawcami.

§ 26

Na zasadach określonych przepisami szczególnymi udziela się urlopu bezpłatnego pracownikowi:

1. W celu sprawowania osobistej opieki nad swoim dzieckiem (urlop wychowawczy).

2. Dla umożliwienia wykonania mandatu posła lub senatora.

3. Podejmującemu naukę w szkole lub w formach pozaszkolnych, bez skierowania pracodawcy.

§ 27

W trybie i na zasadach określonych stosownymi przepisami pracodawca jest zobowiązany zwolnić pracownika od pracy:

l. W celu wykonywania zadań lub czynności:

a) ławnika w sądzie,

b) członka komisji pojednawczej,

c) obowiązku świadczeń osobistych.

2. W celu:

a) wykonywania powszechnego obowiązku obrony,

b) stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sądu , prokuratury, policji, kolegium do spraw wykroczeń, komisji pojednawczej, sądu pracy Najwyższej Izby Kontroli w związku z prowadzonym postępowaniem kontrolnym,

c) przeprowadzenia badań przewidzianych przepisami w sprawie obowiązkowych badań lekarskich i szczepień ochronnych przewidzianych przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych, o zwalczaniu gruźlicy albo badań stanu zdrowia na określonych stanowiskach pracy jeżeli nie jest możliwe prowadzenie badań w czasie wolnym od pracy,

d) oddania krwi albo przeprowadzenia zleconych przez stację krwiodawstwa okresowych badań lekarskich,

e) uczestniczenia w akcji ratowniczej Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, jeżeli pracownik jest członkiem GOPR-u,

f) uczestniczenia w posiedzeniach rady nadzorczej, jeżeli pracownik jest członkiem tej rady.

3. W celu występowania w charakterze:

a) biegłego w postępowaniu administracyjnym, karnym, przygotowawczym, sądowym lub przed kolegium do spraw wykroczeń,

b) strony lub świadka w postępowaniu przed komisją pojednawczą,

Pracownik ma prawo do zwolnienia od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia za czas niezbędny do wykonywania doraźnej czynności wynikającej z jego funkcji związkowej, jeżeli czynność ta nie może być wykonana w czasie wolnym od pracy.

§ 28

Pracownikom pełniącym funkcję wykładowców w szkołach zawodowych, w szkołach wyższych oraz samodzielnych placówkach naukowych, naukowo - badawczych, naukowo - dydaktycznych przysługuje zwolnienie od pracy na czas niezbędny do prowadzenia zajęć , w wymiarze nie przekraczającym 6 godzin tygodniowo lub 24 godzin w miesiącu, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

§ 29

1. Pracownik może być zwolniony od pracy na czas niezbędny dla załatwienia ważnych spraw osobistych lub rodzinnych, które wymagają załatwienia w godzinach pracy. Zwolnienia udziela pracodawca, gdy zachodzi nieunikniona potrzeba takiego zwolnienia.

2. Za czas zwolnienia od pracy, o którym mowa w ust. 1 pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jeżeli odpracował czas zwolnienia. Czas odpracowania nie jest pracą w godzinach nadliczbowych.

§ 30

Pracodawca jest obowiązany zwolnić pracownika na czas od pracy na czas obejmujący:

1. Dwa dni - w razie ślubu pracownika lub urodzenia się jego dziecka albo zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy.

1. Jeden dzień - w razie ślubu dziecka pracownika albo zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.

§ 31

Pracownicy (również pracownikowi) wychowującej przynajmniej jedno dziecko w wieku do 14 lat przysługuje w ciągu roku zwolnienie od pracy na dwa dni z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

 

 

VII. Bezpieczeństwo i higiena pracy oraz ochrona przeciwpożarowa

§ 32

Pracodawca i pracownicy zobowiązani są do ścisłego przestrzegania przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów o ochronie przeciwpożarowej.

§ 33

Pracodawca jest obowiązany:

1. Zapoznać pracowników z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisami o ochronie przeciwpożarowej.

2. Prowadzić systematyczne szkolenie pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

3. Organizować prace w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy.

4. Kierować pracowników na profilaktyczne badania lekarskie.

5. Wydać pracownikowi, przed rozpoczęciem pracy, odzież i obuwie robocze oraz środki ochrony indywidualnej i higieny osobistej.

6. Wskazać pracownikowi odpowiednio zabezpieczone miejsce na przechowywanie odzieży i obuwia roboczego, własnego ubrania wierzchniego oraz przydzielonych mu narzędzi pracy.

§ 34

1. Wszyscy pracownicy przed dopuszczeniem do pracy podlegają szkoleniu wstępnemu w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz ochrony przeciw pożarowej; podlegają także szkoleniom okresowym.

2. Przyjęcie do wiadomości regulaminu ochrony przeciw pożarowej pracownik potwierdza własnoręcznym podpisem.

§ 35

1. Do środków ochrony indywidualnej zalicza się:

a) odzież i obuwie ochronne,

b) sprzęt ochrony osobistej (ochrony głowy, twarzy, oczu, słuchu, układu oddechowego, chroniący przed upadkiem z wysokości).

2. Do odzieży i obuwia roboczego zalicza się przedmioty zapewniające zachowanie bezpieczeństwa i higieny w pracy.

3. Pracownik nie może być dopuszczony do pracy bez środków ochrony indywidualnej odzieży i obuwia roboczego przewidzianych dla danego stanowiska pracy. Pracodawca informuje pracownika o sposobach posługiwania się środkami ochrony indywidualnej.

4. Pracodawca dostarcza środki ochrony indywidualnej posiadające certyfikat na znak bezpieczeństwa, a odzież i obuwie robocze spełniające wymagania w polskich normach.

5. Środki ochrony indywidualnej, odzież i obuwie robocze przydzielane są pracownikom bezpłatnie i stanowią własność pracodawcy.

6. Środki ochrony indywidualnej używane są do czasu utraty ich cech ochronnych lecz nie dłużej niż przewiduje to producent.

7. Dostarczona odzież i obuwie robocze muszą posiadać właściwości użytkowe, w przypadku ich utraty sporządza się protokół wcześniejszego zużycia. Nie dotyczy w przypadku upływu terminu przewidzianego w tabelach norm.

8. Pracownikom zatrudnionych w niepełnym wymiarze godzin pracy, przedłuża się okres używalności odzieży i obuwia roboczego proporcjonalnie do czasu pracy.

9. Pracownik obowiązany jest utrzymać w należytym stanie przydzielone mu środki ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego.

10. W przypadku nie świadczenia pracy więcej niż jeden miesiąc, przedłuża się czas użytkowania odzieży i obuwia o ten okres (nie dotyczy urlopu wypoczynkowego).

11. Jeżeli utrata lub zniszczenie środków ochrony indywidualnej, odzieży lub obuwia roboczego nastąpiła z winy pracownika, zobowiązany jest on uiścić kwotę równą nie zamortyzowanej części ich wartości.

12. Dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwa roboczego spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy. Przepis nie dotyczy stanowisk, na których są wykonywane prace związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych albo prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi, promieniotwórczymi oraz materiałami biologicznie zakaźnymi.

13. W przypadku używania za zgodą pracownika własnej odzieży i obuwia roboczego, pracodawca wypłaca ekwiwalent pieniężny, określony wewnętrznym Zarządzeniem Dyrektora.

14. Pracodawca wypłaca pracownikom ekwiwalent pieniężny za pranie, konserwację i odkażanie środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwia roboczego.

15. W przypadku braku możliwości zapewnienia prania odzieży roboczej, pracodawca wypłaca pracownikowi, za jego zgodą ekwiwalent pieniężny.

16. Jeżeli pracownik obsługuje w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy, a w wyniku badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej lekarz zaleci stosowanie okularów korygujących wzrok, to pracodawca pokrywa koszt ich zakupu, określony wewnętrznym Zarządzeniem Dyrektora.

17. W przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia umowy o pracę odzież oraz obuwie robocze przechodzą na własność pracownika.

18. Każdemu pracownikowi zatrudnionemu w placówce przysługuje nieodpłatne zaopatrzenie w:

a) herbatę w ilości 100 g miesięcznie,

b) 200 g mydła toaletowego miesięcznie,

c) ręcznik w ilości l szt. na 12 miesięcy.

 

§ 36

1. W razie gdy warunki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy i stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika albo gdy wykonana przez niego praca grozi takim niebezpieczeństwem innym osobom, pracownik ma prawo powstrzymać się od wykonywania pracy, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.

2. Jeżeli powstrzymanie się od wykonania pracy nie usuwa zagrożenia, o którym mowa w ust. 1, pracownik ma prawo oddalić się z miejsca zagrożenia, zawiadamiając o tym niezwłocznie przełożonego.

3 Za czas powstrzymania się od wykonywania pracy lub oddalenia się z miejsca zagrożenia, w przypadkach o których mowa w ust. 1 i 2, pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia.

 

 

VIII. Ochrona pracy kobiet

§ 37

Nie wolno zatrudniać kobiet:

I. Przy pracy związanej z dźwiganiem ciężarów:

1. Przy ręcznym podnoszeniu ciężarów i przenoszeniu:

a. jeżeli praca wykonywana jest stale - powyżej 12 kg na osobę

b. jeżeli praca wykonywana jest dorywczo - powyżej 20 kg na osobę

8. Przy ręcznym podnoszeniu ciężarów pod górę (pochylnie, schody): i

a. jeżeli praca wykonywana jest stale - powyżej 8 kg na osobę,

b. jeżeli prac wykonana jest dorywczo - powyżej 15 kg na osobę.

II. Przy pracach, o których w ust. 1 - kobiecie w ciąży:

1. Nie wolno dźwigać ciężarów powyżej 3 kg przy pracy stałej i 5 kg przy pracy dorywczej (chyba, że lekarz zalecił inaczej)

III. Przy pracach w warunkach narażenia na promieniowanie jonizujące, jeżeli mogą być przekroczone graniczne wartości dawek ustalonych dla pracowników bezpośrednio narażonych.

IV. W ciąży przy pracach w warunkach narażenia na działanie pola elektromagnetycznego wysokiej częstotliwości; prace w narażeniu na promieniowanie jonizujące w warunkach w których istnieje możliwość działania na kobietę dawek większych od 0,3 dopuszczalnej wartości dawki ustalonej dla pracowników narażonych bezpośrednio.

§38

Przy ręcznym podnoszeniu ciężarów, jeżeli jest to konieczne, należy stosować sprzęt pomocniczy. Ciężar ładunku wraz ze sprzętem pomocniczym nie może przekraczać norm w § 37 ust.1.

§39

1. Kobiety w ciąży nie wolno zatrudnić w godzinach nadliczbowych ani w porze nocnej.

2. Kobiety w ciąży nie wolno bez jej zgody delegować poza stałe miejsce pracy.

3. Kobiety opiekującej się dzieckiem do 4 lat nie wolno bez jej zgody zatrudnić w godzinach nadliczbowych ani w porze nocnej, jak również delegować poza stałe miejsce pracy.

§ 40

Do innej odpowiedniej pracy przenosi się kobietę w ciąży:

l. zatrudniona przy pracy wzbronionej kobietom w ciąży,

2. w razie przedłożenia orzeczenia lekarskiego stwierdzającego, że ze względu na stan ciąży nie powinna wykonywać pracy dotychczasowej.

Stan ciąży powinien być stwierdzony zaświadczeniem lekarskim.

§ 41

1. Pracownica karmiąca dziecko piersią ma prawo do dwóch półgodzinnych przerw w pracy wliczonych do czasu pracy. Pracownica karmiąca więcej niż jedno dziecko ma prawo do dwóch przerw w pracy po 45 min każda.

2. Pracownicy zatrudnionej przez czas krótszy niż 4 godziny dziennie przerwa na karmienie nie przysługuje. Jeżeli czas pracy pracownicy nie przekracza 6 godzin dziennie, przysługuje jej jedna przerwa na karmienie.

 

 

IX. Wypłata wynagrodzenia

§ 42

Pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę odpowiednio do wykonanej pracy i kwalifikacji wymaganych przy jej wykonywaniu, a także ilości i jakości świadczonej pracy.

§ 43

1. Wynagrodzenie pracowników pedagogicznych reguluje Karta Nauczyciela i Zarządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie wynagradzania nauczycieli.

2. Wynagrodzenie pracowników nie będących nauczycielami reguluje Układ Zbiorowy Pracy a w sprawach nie uregulowanych przez Układ Zbiorowy, Ustawa z dnia 21.11.2008 r. o pracownikach samorządowych.

§44

1. Wynagrodzenie pracownika za pełny miesięczny wymiar czasu pracy nie może być niższe od minimalnego ustalonego Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, z zastrzeżeniem ust.2.

2. Do wynagrodzenia , o którym mowa w ust.1 nie wlicza się :

a. wynagrodzenia; dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych,

b. nagród jubileuszowych,

c. odpraw emerytalno – rentowych,

d. nagród z zakładowego funduszu nagród,

§ 45

Szczegółowe zasady wynagradzania, przyznawania dodatków i premii określają przepisy wymienione w § 43.

§ 46

Wynagrodzenie wypłacane jest nauczycielowi miesięcznie z góry w pierwszym dniu miesiąca. Jeżeli pierwszy dzień miesiąca jest dniem ustawowo wolnym od pracy, wynagrodzenie wypłacane jest w dniu następnym.

Składniki wynagrodzenia, których wysokość może być ustalona jedynie na podstawie już wykonanych prac, wypłaca się miesięcznie lub jednorazowo z dołu w ostatnim dniu miesiąca roboczego. Jeżeli ostatni dzień miesiąca jest dniem ustawowo wolnym od pracy, składniki te wypłaca się w dniu poprzedzającym ten dzień a w wypadku szczególnie uzasadnionym składniki wynagrodzenia o których powyżej mowa mogą być wypłacone w ostatnich pięciu dni miesiąca lub w dniu wypłaty wynagrodzenia, o którym mowa w ust.1.

Wynagrodzenie zasadnicze łącznie z dodatkiem stażowym i funkcyjnym oraz premią i innymi dodatkami płatne jest co miesiąc z dołu w ciągu 5 dni przed końcem każdego miesiąca.

Pracodawca na wniosek pracownika jest obowiązany do udostępnienia mu dokumentacji płacowej do wglądu.

§ 47

1. Wynagrodzenie przekazuje się na rachunek oszczędnościowo – rozliczeniowy pracownika.

2. Wynagrodzenie i dodatki za pracę w godzinach nadliczbowych wypłaca się nie później niż w ciągu miesiąca po zakończeniu okresu rozliczeniowego.

3. Wypłata wynagrodzenia może być dokonywana do rąk własnych pracownika albo osoby przez niego upoważnionej lub współmałżonka pracownika, w razie gdy nie może on osobiście odebrać wynagrodzenie z powodu przemijającej przeszkody i nie złożył pisemnego sprzeciwu co do wypłaty wynagrodzenia do rąk współmałżonka.

§ 48

Z wynagrodzenia podlegają potrąceniu:

a. zaliczki pieniężne udzielane pracownikowi,

b. sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne,

c. kary pieniężne przewidziane w art. 108 Kodeksu Pracy,

d. inne należności, na potrącenie których pracownik wyraził zgodę.

 

X. Wyróżnienia i nagrody

§ 49

Nagrody i wyróżnienia przyznawane są pracownikom którzy poprzez:

a. wzorowe wypełnianie swoich obowiązków,

b. przejawianie inicjatywy w pracy

c. podnoszenie jakości pracy

przyczyniają się szczególnie do wykonywania zadań placówki.

Nagrody i wyróżnienia przyznawane są w oparciu o przepisy wymienione w § 42 regulaminu oraz zakładowe regulaminy nagród i wyróżnień.

 

XI. Dyscyplina pracy

§ 50

Opuszczanie w całości lub części dnia pracy, bez uprzedniego zwolnienia przez pracodawcę, usprawiedliwiają tylko ważne przyczyny a w szczególności:

l. Wypadek lub choroba powodująca niezdolność do pracy pracownika lub izolacja z powodu choroby zakaźnej.

2. Wypadek lub choroba członka rodziny wymagająca sprawowania przez pracownika osobistej opieki,

3. Okoliczności wymagające sprawowania przez pracownika osobistej opieki nad dzieckiem w wieku do 8 lat,

4. Nadzwyczajne wypadki uniemożliwiające terminowe przybycie do pracy,

5. Konieczność wypoczynku po nocnej podróży służbowej W granicach do 8 godzin od zakończenia podróży, jeżeli warunki odbywania tej podróży uniemożliwiały odpoczynek nocny.

§ 51

l. O niemożności stawienia się do pracy z przyczyny z góry wiadomej pracownik powinien uprzedzić swego przełożonego.

2. Pracownik jest obowiązany usprawiedliwić nieobecność w pracy lub spóźnienie się do pracy.

3. W razie niestawienia się do pracy pracownik jest obowiązany zawiadomić zakład pracy o przyczynie nieobecności i przewidywanym czasie jej trwania w pierwszym dniu nieobecności nie później jednak niż w dniu następnym, osobiście, przez inne osoby lub za pośrednictwem poczty. W tym przypadku za datę zawiadomienia uważa się datę stempla pocztowego.

4. W razie nieobecności w pracy, w związku z :

a. niezdolnością do pracy spowodowana choroba pracownika lub jego izolacją z powodu choroby zakaźnej,

b. chorobą członka rodziny pracownika, wymagającą sprawowania przez pracownika osobistej opieki, pracownik jest obowiązany usprawiedliwić nieobecność, doręczając przełożonemu zaświadczenie lekarskie najpóźniej jednak niż w dniu następnym

§ 52

1. Uznanie nieobecności W pracy za usprawiedliwioną bądź nie usprawiedliwioną należy do pracodawcy lub osoby przez nią wyznaczonej.

2. Pracownik stawiający się do pracy po okresie nieobecności jest obowiązany niezwłocznie podać przyczynę nieobecności na piśmie.

§ 53

W stosunku do pracownika, który dopuszcza się nieprzestrzegania ustalonego porządku, regulaminu pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych a w szczególności:

1. Spóźnia się do pracy lub samowolnie opuszcza stanowisko pracy bez usprawiedliwienia,

2. Stawia się do pracy w stanie po użyciu alkoholu,

3. Spożywa alkohol w czasie pracy,

4. Wykonuje polecenia w sposób niezgodny z otrzymanymi od przełożonych wskazówkami,

5. Wykazuje obraźliwy lub lekceważący stosunek do przełożonego i współpracowników,

6. Nie przestrzega tajemnicy służbowej,

mogą być stosowane kary:

a. kara upomnienia,

b. kara nagany.

§54

l. Jeżeli zastosowanie kary nastąpiło z naruszeniem prawa, pracownik może w ciągu 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu wnieść sprzeciw.

2. Udzielone pracownikowi kary dyscyplinarne podlegają zatarciu po upływie roku nienagannej pracy w zakładzie.

§55

Za nieprzestrzeganie przez pracownika przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy lub przepisów przeciwpożarowych, opuszczenie pracy bez usprawiedliwienia, stawienie się do pracy w stanie nietrzeźwości lub spożywanie alkoholu w czasie pracy - może być stosowana również kara pieniężna.

§56

Kara pieniężna za jedno przekroczenie, jak i za każdy dzień nie usprawiedliwionej nieobecności nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, a łączne kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty po dokonaniu potrąceń zaliczek pieniężnych oraz sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych.

§57

l. Kara nie może być zastosowana po upływie 2 tygodni od powzięcia wiadomości o naruszeniu obowiązku pracowniczego i po upływie 3 miesięcy od dopuszczenia się tego naruszenia.

2. Kara może być zastosowana tylko po uprzednim wysłuchaniu pracownika.

§ 58

l. Kary stosuje Dyrektor i zawiadamia o tym pracownika na piśmie. Odpis pisma składa się do akt osobowych pracownika.

2. Jeżeli zastosowanie kary nastąpiło z naruszeniem przepisów prawa, pracownik może w ciągu 7 dni od dnia zawiadomienia go o ukaraniu wnieść sprzeciw. Nie odrzucenie sprzeciwu W ciągu 14 dni od dnia jego wniesienia jest równoznaczne z uwzględnieniem sprzeciwu.

4. Po roku nienagannej pracy karę uważa się za niebyłą i zawiadomienie o karaniu usuwa się z akt osobowych pracownika.

 

XII. Przepisy końcowe

§ 59

1. Dyrektor lub wyznaczony przez niego zastępca przyjmuje pracowników w wyznaczonym terminie w sprawach skarg, wniosków i zażaleń.

2. Terminy o których mowa w ust. 1 podaje się do wiadomości pracowników poprzez wywieszone na tablicy ogłoszenia.

3. Wszelkie zmiany w niniejszym regulaminie winny być wprowadzane w uzgodnieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi i zatwierdzane przez związki zawodowe.

§ 60

Regulamin wchodzi w życie po upływie 14 dni od podpisania i ogłoszenia.